Cenaze marşı klasik müziği o anlaşılmaz dili ile Frederic Chopin'in op.35 si-bemol minor no.2 piyano sonatının son bölümü olmakta. Popülerliği, farklı toplumlarca resmi törenlerdeki yaygın kullanımı ile en bilinen klasik müzik eserlerinden biridir denebilir. Bu esere kasvetinden uzakta, müzikal bir çalışma olarak bakabilmek için farklı tonlarda cover'larına bir göz atmanın faydalı olacağını düşünerek, youtube üzerinden kazılarıma başlıyorum;
1) Shawn Lee's Ping Pong Orchestra, "Hooked Up Classics" albümünden bir eser. Cover özünden çok uzaklarda değil, aynı yoğunluk, biraz daha az kasvet bizlere özündeki benzer duyguları cover'layanın notaları ile anlatmakta. Özenli, orjinal'inin müzikal kuvvetinin altını çizmek istercesine hazırlanmış gibi. Bu cover'ın bulunduğu albümde, yine birbirinden muhteşem Rehab, Can't get you out of my head gibi nacizane cover'lar bulunmakta.
2) Gencimiz eseri iyi bir müzisyenden ziyade iyi bir gitarist gibi cover'lamaya kalkmış. Elinden geldiğince özgün olmaya çalışsa da sanki sınırlı bir alan içinde özgün olabilmiş gibi. Arkadaki rif'in sürekli tekrar edişi bir zaman sonra ben biraz yordu. O rif'i biraz olsun duymazdan gelirsek elindeki enstrümanı olabildiğince verimli kullanmış. Cover'ın ortalarına doğru duyduğumuz temiz tonu keşke biraz daha fazla kullanmak isteseymiş.
3) Bu cover'ımız bir basit makineden, insan elinden çıkma basit bir makine ile, müzik kutusu benzeri bir aletin performansı ile dinliyoruz. Çok sesliliği oldukça başarılı.
4) Beynelmilel filmindeki yorumu karşınızda. Bana cenaze marşının esasında müzikal olarak özel bir eser olduğunu fark ettiren yorum işte budur. Üzerine itina ile işlenen uzun hava müziğin evrenselliğine dair mithiş bir kanıt. Bence, cenaze marşının bu yorumu resmi olarak ülkemizde kullanılsa orjinalinden çok daha etkileyici, güzel ve yerinde olur.
Cenaze ve Marş deyince bu sahneye pas atmadan bitirmek ayıp olurdu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder